Les Dombes, Frankrijk. Een gebied met zeer veel vijvers, bijna allemaal in privé handen en geëxploiteerd voor de karperkweek en natuurlijk voor de jacht. We zijn in Frankrijk nietwaar!
Twee franse reisorganisatoren huren er jaarlijks een aantal vijvers om aan drijvende schuilhut fotografie te doen. Je moet er vlug bij zijn, de plaatsen zijn beperkt en de periode is kort. In 2015 was ik er voor het eerst, zolang is het weeral geleden; maar ja, een natuurfotograaf moet in mei/juni zowat overal tegelijk zijn.
Amar Guillen, één van de twee fransen dus, werkt met Mr. Jan Gear drijfhutten. Nu ken ik Jan Goddefroy, de ontwerper van de hutten, al een tijdje, en toen hij dus met het voorstel kwam om de workshop van Amar te volgen, twijfelde ik niet. Drijven is 'great fun' en de hutten van Mr. Jan zijn 'the best'. (alle info: https://mrjangear.com/shop/floating-hide-3-combo/ ). Amar is een zeer gedreven en succesvol natuurfotograaf en zijn uiteenzettingen waren zeer leerrijk en verhelderend; hij leert je op een andere manier naar je foto's kijken. Zeer veel aspecten komen aan bod: techniek, sociale media, presentatie, publicatie, relatie met publiek, commercie.
Dus de trein op naar Lyon, daar huurauto in en dezelfde dag nog een avondsessie op een van de vijvers. En waarom is drijven zo aangenaam zou je zeggen: je moet het water in, een waadpak of drysuit aantrekken, het is koud of het regent en vooral water is nat, gevaarlijk voor de apparatuur en je kan verdrinken. Het is inderdaad zo dat zekere modi vivendi moeten in acht genomen worden, maar als je voorzichtig te werk gaat kan er weinig gebeuren; de condities moeten er natuurlijk zijn: je moet altijd vaste grond hebben, anders kan je niet fotograferen; veel wind is ook een spelbreker: focussen is dan haast onmogelijk. Maar voor de rest: great fun.
Je hebt een zeer laag standpunt, je lens zit maar 10 to 20cm boven de waterspiegel, je gaat en staat waar je wil/kan, je kiest zelf je invalshoek naar gelang je onderwerp en de lichtomstandigheden, en wat mij vooral fascineert: de spanning om op een oordeelkundige manier op fotoafstand van je onderwerp te komen. Dit vergt kennis van je onderwerp. In deze blog concentreer ik mij op de geoorde futen; dit was mijn belangrijkste fotodoel.
Ik heb 2 sessies gehad op een vijver waar geoorde futen waren. De eerste sessie vertoonden ze een duidelijk voedselgedrag; nu is achternahollen met je tent geen goede strategie; als je beweegt dien je dan als het ware 'in slow motion' te doen en proberen het te doen als de dieren niet attent zijn. Want er is interactie natuurlijk; je zit wel verscholen in een tent maar de tent op zich is een storend element dat er voor de dieren gisteren niet was, en ... het beweegt soms ook nog!
Een andere strategie is om te proberen het gedrag van de dieren juist in te schatten en dus ergens positie te kiezen en geduldig observeren en afwachten. En wat is het dan leuk als je inschatting uitkomt. Tijdens de tweede sessie had ik het geluk dat drie futen een kanaal inzwommen; ik heb geduldig afgewacht tot ze ver genoeg waren en me dan zo onopgemerkt mogelijk gepositioneerd aan de rand van de kanaaluitgang op goede fotoafstand, want ze moesten ook nog terug. En zo gebeurde, en ze gaven mij ook nog de mogelijkheid vluchtshots te nemen. Voor alle duidelijkheid: ik was hier niet de oorzaak van want op mijn hoogte gingen ze terug te water aan de andere zijde van het kanaal. Soms mag een mens al eens geluk hebben nietwaar, want geloof me het is niet altijd zo!
De hele fotoreportage kan je zien in het album via deze link: https://julienherremans.editorx.io/les-dombes/set/42da3a42-e62c-431e-84db-2759bdf64182