Sneeuwpret

Een Noorse fotovriend vroeg me onlangs, bij het zien van een van mijn winterbeelden, of we dikwijls sneeuw hebben in België. Mijn antwoord kwam er kort gezegd op neer: Grab the moment!

De laatste jaren kennen we inderdaad geen langere periodes met negatieve temperaturen meer; het zijn tegenwoordig louter impulsen die nauwelijks een paar dagen duren; vandaag sneeuw boven de 500m, morgen weg, misschien volgende week nog een keertje.

Voor woensdagavond ll. werd een tiental cm sneeuw verwacht boven de 500m. Alle hens aan dek. Nu zijn hier alle hens al dikwijls aan dek geweest zodat ondertussen de camper uithalen en gebruiksklaar maken een routineklus is geworden. Roetgen is ondertussen zo'n beetje de veilige uitvalsbasis geworden; er is een degelijke camperplek met winkels op wandelafstand en vooral is er een goede verbinding met de omgeving van het Brackvenn; de wegen ernaar toe worden geruimd. Overnachten op de parkings aan het Brackvenn zijn me te gevaarlijk in deze omstandigheden; de kans dat ik er niet meer uitgeraakt met een camper van 3,5ton met achterwielaandrijving zijn reëel. Het scheelt hem ook een paar graden in het lager gelegen Roetgen.

De voorspellingen waren correct; het sneeuwtapijt was magisch en maagdelijk: en ik was alleen! Waar de wind geen vrij spel had kleefde de sneeuw tot in de kruinen van de bomen; het was wel mistig, soms heel mistig en het maakte alles grijs en veel licht zou er niet komen zo te zien.

Er werd nog meer sneeuw voorspeld en het was dus in de namiddag de vlucht vooruit naar Roetgen met de bedoeling de volgende ochtend het militair kamp van Elsenborn te bezoeken. 's Morgens hoorde ik de sneeuwruimers hun werk doen, dus dat was prima. De weg naar Rocherath was niet zo prima; het ging langs smalle wegen en langs de weg door het kamp richting Rocherath stonden er zelfs verkeersborden 'geen winterdienst'. maar dit is België (bordenkermis) en dat was dus met een korrel zout te nemen; vanuit de andere richting kwam een sneeuwruimer en een beetje nadien kwamen zelfs de korrels zout! Dan kwam nog het eeuwige probleem in dit gebied: een parking. Aan de kant van de weg waar een paar gravelwegen het kamp ingingen kon ik me een beetje uit de weg zetten; eerst met de meegebrachte sneeuwschop wat opgeruimd en klaar was Julien.

Het was hemels in het kamp; prachtige omgeving. Ik heb er uiteindelijk ongeveer 15km bijeengewandeld en het enige levende wezen dat ik ontmoette was de boswachter, met wie ik een gezellig Duits klappeke gedaan heb en die me ook de mooiste plekken aanwees.

Zoals je op de beelden kan zien sneeuwde het nog af en toe licht. In de namiddag begon het er dreigend uit te zien; een vervaarlijk uitziende mistbank kwam mijn richting uit en ik besloot dan maar eens te gaan kijken hoe de situatie was in Sourbrodt. Onderweg zag het er niet te best uit en er werd besloten 'to call it a day' en koers te zetten naar de camperplek in Malmedy. Ik kwam terug onder de mensen: er stonden uiteindelijk 25 campers! Het was nog schoolvakantie natuurlijk; morgen zaterdag en dan kon je zo voorspellen dat de hotspots in de Hoge Venen zouden overspoeld worden. Er restte mij dus nog een voormiddag tot 11,00u zeg maar om een wandelingetje te maken in Sourbrodt voor 'de toeristen' zouden komen.

Moe maar voldaan ging het dan terug naar huis. De weg naar Eupen langs de Signal de Botrange, Mont Rigi enz. was een hel; overal stonden auto's in de bermen kilometers ver want de parkings waren vol; er werd parking gezocht en niet gevonden; anderen wilden toch nog met de wagen tot op het uitkijkplatform aan de Botrange rijden, en er waren nog meer Hollanders dan op de Meir. Dus wegwezen hier (dat is niet specifiek op de Hollanders bedoeld hé).

Veel lees- en kijkplezier en tot de volgende.