Ross' meeuw
Tijdens de Svalbard expedities werd er ons onderweg al wel eens op gewezen uit te kijken voor Ross' meeuwen als we aan de noordzijde verder koers zetten naar het oosten. De waarnemingen aldaar zijn ook zeer uitzonderlijk maar ge weet maar nooit. Vogels vliegen!
Nu zit er eentje al een drietal weken in Belgie aan de promenade in Nieuwpoort. Dit beestje broedt dus op de Siberische toendra. De enige mij bekende plek waar reisorganisaties zich aan wagen is de Lena delta, en dat is geen sinecure. Onbetrouwbare afspraken zijn de orde van de dag en het kostenplaatje is navenant. Als ge de literatuur erop naslaat blijkt er bovendien niet veel bekend over haar doen en laten buiten de broedperiode; blijkbaar spendeert ze haar tijd op het pakijs, dus geen zuidwaartse beweging. Hoe is deze in godsnaam in Nieuwpoort geraakt? Heeft het ook iets te maken met klimaat? Er bereiken ons verontrustende berichten over massale sterfte onder zeevogels wegens gebrek aan voedsel door de gewijzigde golfstromen bijvoorbeeld.
Maar op naar Nieuwpoort dus, een ritje van 320km heen en terug; 40 jaar geleden maakten we daar geen punt van: files waren er niet en de brandstof was betaalbaar; nu denkt een mens al eens na. De rit was probleemloos hoewel we via de radio met files en ongevallen om de oren geslagen werden: niet op ons traject dus deze keer.
Er waren al veel vogelaars op de pier, maar in verspreide slagorde. Dit is geen goed teken. De meeuw was ook nog niet op Waarnemingen.be. Was ze der nog, het was toch al 10,30u!? Je zag de aandacht van de vogelaars constant wisselen tussen telescoop en smartphone. Ondertussen amuseerde ik me met de onverschrokken steenlopers die tot op de balustrade van de pier kwamen.
Maar dan gebeurde het: de telescopen en telelenzen werden geschouderd en alles bewoog in één richting. Wij der achteraan. Onderweg veel vragende blikken van 'toeristen' die zich afvroegen wat wij hier kwamen zoeken: een meeuw dus. Er zitten der hier duizenden! ze stelen jouw frieten! Het was een eindje alvorens we een concentratie van mensen en statieven zagen: en ja daar zat ze te pronken. Rustend op de buik op een van de houten staketsels langs de Ijzermonding. Maar ze was wel alert.
De vogelaar was tevreden, de fotograaf nog niet. Tussen de statieven door had ik me ondertussen een plekje veroverd waar ik de 30cm hoge boord van de promenade als steun kon gebruiken voor de zware telelens. Het was wachten op actie en alert blijven om ze niet ongezien te laten passeren. En de actie kwam er in de vorm van een ekster die het op de Ross' meeuw gemunt had. Maar oh wee, ik heb gefaald: de ekster was in focus en niet de meeuw! (waar blijft de Z9?!!). Gelukkig ging de meeuw op een betere plek zitten en was het weer wachten op actie en attent blijven.
Diergedrag of ethologie heeft me heel mijn leven lang geboeid; fascinerend is dat en het helpt me enorm in de fotografie. Het gedrag werd onrustiger, meer kopbewegingen en dan begon ze als het ware te stretchen; het was duidelijk dat ze weg wilde.
De foto's zijn allemaal genomen met een 500mm f4 lens op een Z7; het uitklapbare scherm is een uitstekend hulpmiddel in deze omstandigheden en het aantal pixels maakt croppen tot op zekere hoogte ok. Mijn buurman die liggend door het oculair moest werken heeft de cruciale shots gemist, want zo gebeurd het altijd: het onvermijdelijke moment van rust valt samen met de actie! Je houdt dat niet vol door het oculair blijven kijken.
Ik had graag nog meer vluchtshots genomen maar daar besliste de Ross' meeuw anders over; ze is gaan postvatten tussen een grote groep meeuwen aan de overkant van de Ijzergeul. De aftocht werd geblazen ook omdat intussen de regenbuien Nieuwpoort hadden veroverd
Veel lees- en kijkplezier en tot de volgende..