Cyclocross Niel
De cyclocross in Niel, steevast op 11 november tijdens de plaatselijke jaarmarkt, probeer ik elk jaar mee te pakken. Ik ben geboren in Niel er bracht er mijn jeugdjaren door tussen de steenbakkerijen. Er was daar aan de Rupel ook een oud vervallen gebouw dat vroeger de cementfabriek was. In de terreinen errond hadden we toen ons eigen crosscircuit ingereden met hellinkjes, putten en bulten en slijk. Een basketbalterrein lag er ook op de gronden van de plaatselijke kanoclub. En ja, dat zijn de 2 sporten die mijn leven nu al heel de tijd beheersen.
De terreinen zijn nu ingenomen door wat in de volksmond De Coeck genoemd wordt; de Betonfabriek Coeck is ook de belangrijkste sponsor van de veldrit en zorgt onder andere elk jaar voor de traditionele zandbak. Zand ligt daar voor het rapen! En ook in alle doe het zelf zaken tegen betaling.
Ondanks het feit dat Niel een gevestigde waarde was in het veldritcircuit werd het bestaan ervan een paar jaren geleden toch in vraag gesteld. Gelukkig kreeg het nu zijn plaats in de kalender in de Superprestige . Het parcours werd ook verlegd van 'het Broek' (drassige weilanden achter de Rupeldijk) naar de 'Kleiputten'. Voor organisatie en renners een zeer waarschijnlijk een aanzienlijke verbetering. En voor de toeschouwer misschien ook wel: de zandbak is er nog en er is meer ruimte voor een gezellig drukke grote partytent met knallende schlagermuziek. Het plein stond lekker vol en aan de zandbak met de VIOP tent was het ook volle bak.
Daar kom je dus als amateur fotograaf niet tussen! Het was een ander rustiger plekje zoeken. Ik was goed op tijd: de juniors waren nog bezig. En die tijd kon ik goed gebruiken. Het parcours is 3,1 km lang en is in de lengte uitgebouwd, dus dat betekent een eindje stappen en checken. Bleek dat een groot deel door het bos zelfs niet toegankelijk was voor publiek; ook op een van de sensationelere onderdelen, de zogenaamde 'parels van Niel' - een korte opeenvolging van ups and downs - kreeg je geen interessant zicht.
Uiteindelijk bleek de afdaling naar de visvijver 'De Karper' .een goeie locatie; daar was niet te veel volk en kon ik makkelijk mijn invalshoek kiezen. Een tweede plekje versierde ik via een gezellige babbel met een westvlaams stewardkoppel . Zij moesten een loopbrug vrij houden van toeschouwers; de renners kwamen daar uit het bos via een helling en moesten dan die brug over. Ik mocht aan de kop van de brug postvatten zodat niemand mij het zicht kon belemmeren; ideaal want ik had daar een mooie achtergrond zonder schreeuwende reclame. Bovendien kwamen de renners niet zo snel gezien de kleine helling voor de brug.
De keuze van mijn 2 spots was ook ingegeven door het feit dat ik close ups wou maken van de renners om de emoties op de gezichten tijdens de inspanning te tonen. Op een paar uitzonderingen na (had ook een 50mm bij) gebruikte ik daarvoor mijn Nikon Z9 met de 300mm 2,8 lens. Uiteindelijk heb ik een 100tal beelden geselecteerd die ik u hier graag toon.